پرونده قضایی اخیر که با موضوع سوء استفاده جنسی از چند نوجوان، هیایوی سیاسی زیادی به راه انداخته، دستمایه سخنان ابراهیم فیاض درباره زیست جنسی ایرانیان بود. او معتقد است؛ تکرار پدیده هایی مثل این مورد، نشان دهنده زیستار جنسی ما ایرانی‌هاست که به تلویح در اشعار حافظ و به تصریح در اشعار سعدی و عبید زاکانی هم آمده. و مهم اینکه این پیشینه تاریخی با “لاپوشانی” از حافظه ما قابل حذف نیست! ما باید آن را به سطح آگاهی شهروندان و اهل دانشگاه بسپاریم تا کنترلش کنند. فیاض معتقد است بدون چنین بی رحمی با تاریخ خود نمی توان از حل این مشکل سخن گفت و باید منتظر ظهور اطوار جدید آن باشیم.
در میان سخنان بعضا پراکنده ابراهیم فیاض، بارقه هایی از بصیرت وجود دارد که نظر را جلب می کند. ابراهیم فیاض در تلاش است نشان دهد؛ یک الگوی سادیسم جنسی نه صرفا در پرونده های مکرر دهه اخیر، بلکه در رفتار های ایرانیان در شبکه های اجتماعی، در سفرهای توریستی و غیره وجود دارد و این نیازمند توجه فوری دانشمندان و اهل دانشگاه است. او می‌گوید می بایست به تاریخ خود بازگردیم و این لایه هافزودن پروندهای رسوب کرده را آشکار کنیم. راه حل او اما به سختی قابل دسترسی است؛ «عادی سازی روابط جنسی» در سطح کلان، و «آموزش کلان جنسی حتی در دوره ابتدایی». در نظر او بدون آموزش، ما محکوم هستیم که در این بحران دست و پا بزنیم و رفتار‌های آشفته و سر زده کمکی به حل مشکل ما نمی کند. فیاض توصیه به آشکار سازی می‌کند. او پیشنهاد می‌دهد پرده‌پوشی که عمری دست کم چند صد ساله دارد، را کنار بگذاریم. او به آسانی، چنین توصیه‌هایی می‌کند.